Het is de schuld van Pinterest

* Scroll down for English*

Vorige week werd onze Nand 5.
Hij bestelde een bouwfeest.
Geen probleem, als pinterest mama smul ik van themafeestjes.
Uren browsen op pinterest, ideeën met hopen.

Bij de uitnodiging ging het nog vrij goed.
Al maakte ik het me makkelijk en gebruikte ik wel dezelfde stijl als zijn brandweerfeest.

Enkele ideeën voor spelletjes werden op papier gezet. Ook dat zou goed komen.

Dan de taart. Vond ik me er toch zo een leuke afbeelding van een "zandberg" met een bulldozer in.
Dat leek me wel haalbaar, want ook al er is eigenlijk maar een ding dat ik echt goed kan bakken. Brownie, en qua decoratie, een berg, dat moest wel lukken.
Ware het niet dat de kleine werfleider, zijn veto stelde, geen brownie, hij wou taart!
Uiteindelijk vonden we een compromis, cake, appelcake zou het worden.

Dan de jaarlijkse verjaardagsoutfit. Ook een makkelijke.
Hij bestelde een nieuwe versie van zijn favoriete overal. Paste perfect in het thema.
Alleen, qua timing, zat het toch een beetje krap. Maar niets dat nachtwerk niet kom oplossen.

Patroon:

Carpenter, Home Made Minicouture

Stof:

Stretch katoen, kobalt blauw, Pieke Wieke

Autostof, Liesellove (goodiebag Gestikte Wijven Weekend)

Gestreepte Biais, Pieke Wieke

En toch liep het niet zoals het pinterest plaatje in mijn hoofd, verre van.

Het feestvarken zelf deed de dag ervoor een stevige schuiver met zijn fiets met een enorme kapotte knie tot gevolg. Voor hem een beetje een domper, want heel duidelijk voelde hij zich echt niet 100%. De overal zat wat vervelend, want die stof op de knie was natuurlijk niet ideaal.

Door een verkeerde inschatting deed ik er veel lang over om de stoffenwinkel "kinderfeestjesproof" te maken. Stofjes werden verhuisd en veilig verstopt onder doeken. Er kwam een beetje deco, maar lang niet 'pinterest'-waardig. De geplande wikkels voor ronde de waterflesjes en de uitdeelkoekjes, werden voor het gemak vergeten.

Zo bleef er geen tijd over voor een zelfgemaakte cake, het is te zeggen een door mama gemaakte cake. Meneer Pieke Wieke to the rescue! Hij bakte voor het eerst in zijn leven cake. Niet één cake maar liefst 3 cakes.

Daarbij bouwde meneer Pieke Wieke ook nog eens een fantastisch werfhuis, met stukken stelling en een zeil. Dat het geleende zeil zo goed als uit elkaar viel, en een uurtje aandacht vroeg van ons beiden, dat zijn we al bijna vergeten.

Een kwartier voor het feest begon, bracht mijn schoonmoeder de zonen thuis. Beiden zo moe, dat ze meteen even in bed werden gestoken. Zo mistte het feestvarken de aankomst van alle vriendjes en vriendinnetjes.

Gelukkig had ik het lumineuze idee (van pinterest gehaald natuurlijk) om een werkbankje klaar te zette. Grote stukken piepschuim, een kinderwerkkoffer en wat nagels. Dat zou een perfecte bezigheid zijn. Dat was het ook. Binnen de 10 minuten zat alles, inclusief de kinderen, vol met bolletjes piepschuim. Wat een fantastisch idee, niet dus. Wat een geluk, mijn schoonmoeder was nog niet vertrokken, en ging de sneeuwstorm te lijf met de stofzuiger.

De slechte timing, de te beknopte voorbereidingen, de valse start, de hoge verwachtingen, het piepschuimincident. En 13 kleuters, die zin hadden om te feesten. Mijn improvisatietalent liet me even in de steek. Het leek wel of ik even blokkeerde. De lijst met spelletjes en opdrachten, leek uit mijn hoofd verdwenen.

Gelukkig was er nog een andere mama, eentje die met plezier een middagje kwam helpen. Zij nam het even over. En zo slaagden we er toch in om het feestje in gang te krijgen.

Er werd met kruiwagens gereden, eigenhandig door de schoonvader voor het feest gemaakte blokken en als planken vermomde stofplakjes werden aangebracht. Ze bouwden allemaal samen een grote toren, en een kamp. De kinderen maakten fruitsaté's, ook hier was meneer Pieke Wieke de redder, want hij had al het fruit in blokjes gesneden.

Gesmuld dat er werd van de  van de cake, twee volledige cakes verdwenen als piepschuimsneeuw in de stofzuiger in blije kindermondjes.

Eindelijk Al snel stonden de eerste mama's papa's en grootouders aan de deur. De kindjes vertrokken met een dank-je-wel-geschenkje.

En toch, het was een fijn feest. De kinderen waren blij om elkaar in de grote vakantie nog eens terug te zien. Ze hadden veel plezier en merkten lang niet dat het niet liep zoals gepland.

De foto's zullen zeker pinterest niet halen. Mijn verhaal is veel te lang, proficiat trouwens als je al tot hier bent geraakt.

Deze post is er eigenlijk gewoon eentje voor mezelf.
Zodat ik niet zou vergeten:
- dat een feest echt niet perfect hoeft te zijn om leuk te zijn,
- dat je het niet allemaal alleen moet doen,
- hoe fijn het is dat je op zo veel fantastische mensen kunt rekenen
- dat ik mijn man, schoonmoeder, schoonvader en natuurlijk ook Veronique een dikke dank je wel verschuldigd ben,
- dat het simpelweg de schuld was van pinterest :)

* I blame Pinterest *

Last week Nand turned 5
He ordered a construction party.
As a pinterest mum, I love theme party's.
Hours were spend on Pinterest and I had a ton of ideas

To make a long story short, the party did not go as planned.
It was not pinterest worthy at all.
But the kids had fun.

Not everything must be perfect.
Must it?
I just blame pinterest :)