Over trots en frustratie

Bij de verkoop van Max Bloch kocht ik een bloemekesstofje, rood blauw met een vleugje goud. Eerst twijfelde ik, en legde ik het terug, maar na verder rondkijken kwam nam ik terug naar dat stofje. Gelukkig, want toen ik in mijn lintjesdoos een rood kantje tegen kwam klopte het plaatje, en nu ben ik er helemaal weg van.

Stof :  Max Bloch

Lint:  Stoffenspektakel

Patroon: rimpelrokje uit Allemaal rokjes

Deze keer ging ik voor een iets moeilijker model uit het boek van de madame Zsazsa. En voegde ik er zelf nog zakjes aan toe. De zakjes en onderkant werkte ik af met eenzelfde kantje, het mag al eens wat frivoler zijn nietwaar. En al zeg ik het zelf, het is echt een heel mooi rokje geworden, waar ik dan ook super trots op ben.

 

  

Maar dan vraagt ge u waarschijnlijk af, waarom dan frustratie???
Awel dat zal ik u is vertellen se:

- die mooie zakjes zijn eigenlijk een beetje te ondiep om er echt iets in te steken (note to self, volgende keer wat diepere zakken tekenen),  niet helemaal perfect dus, spijtig en kleine frustratie nr 1

- mijnen dikke vriend meneer Pfaff, vind het niet nodig om de siersteken die ik wil mooi gelijkmatig uit te voeren, aan de zakjes kon ik er nog mee leven maar onderaan vond ik dat echt niet schoon. Het probeerstukje heb ik toch maar laten zitten, met het idee van, ge ziet dat toch niet met dat drukke stofje. Dus frustratie nr 2

- en als dan nog uw kei schoon ingewerkte (gerecupereerde) blinde rits het begeeft bij de voorlaatste pasbeurt, dan snapt ge het wel zeker, zo frustrerend.

Ik zit hier dus met een kei schoon rokje dat ik nog niet kan dragen omdat de rits het begaf :(  (note to self: ge moet dringend wat blinde ritsen bestellen)